Vraag twee mensen naar eenzelfde situatie te kijken en de kans is zeer klein dat ze terugblikken met exact dezelfde ervaringen of gevoelens. Je kijk naar hetzelfde, maar je beleeft het anders. Zo ook in jouw bedrijf of jouw team, je collega hoort wel de woorden en geeft er betekenis aan ze vanuit zijn of haar eigen belevingswereld. En die belevingswereld is veelal anders dan die van jou. 
Je belevingswereld wordt gevormd door onder andere je herinneringen, opvoeding, ervaringen, normen en waarden, intenties, cultuur.

Kijk maar eens naar onderstaande foto en schrijf op wat je ziet.

Bekijk nu eens wat je hebt opgeschreven en zet eens een streep onder de woorden die feitelijk zijn, dus woorden/uitspraken als, ik zie:

  • Een man met een pijp
  • Een vrouw achter een typemachine
  • Een man die zijn hoofd aanraakt
  • Een vrouw die voorover leunt

Waarschijnlijk heb je veel meer interpretaties gegeven van wat er werkelijk is dan dat je feitelijk benoemde wat je echt ziet op de foto. Uitspraken als:

  • Man stoort zich aan de typefouten die in de tekst staan
  • Vrouw kijkt huiverig naar de man
  • Vrouw ergert zich aan de man
  • Man vraagt zich af waarom hij deze secretaresse heeft
Dit soort interpretaties hebben we continu. We projecteren onze belevingswereld op de ander en beschouwen dit als een waarheid. We checken niet of onze belevingswereld ook klopt met de belevingswereld van de ander. En daar gaat het in de communicatie veelal mis.
Door te vragen en door doorvragen ontdek je wat de belevingswereld van de ander is en leer je de ander beter begrijpen. Hierdoor voorkom je miscommunicatie en ontstaat er meer verbinding met de ander. 
 
Wat ook helpt, is om naar een situatie te kijken zonder er allerlei gedachten bij te creëren en dus alleen maar waar te nemen. Nu je weet dat jouw belevingswereld meestal niet overeenkomt met die van de ander, hebben al die gedachten namelijk ook niet meer zoveel nut 🙂